Ondanks teleurstelling toch mooie herinneringen LA 1984

Gert Jakobs de huidige hospitality-begeleider van relaties van Team Roompot-Oranje Peloton was een geboren krachtpatser op de fiets, en werd een knecht uit duizenden. Iemand die zó hard op kop kon buffelen hoorde in de nationale selectie voor de Zomerspelen van 1984, vond de toenmalige bondscoach.

Kans op goud
In die jaren bestond er nog een ploegentijdrit over honderd kilometer, wat het peloton als een vreselijke uitputtingsslag beschouwde. Olijke Gert deed niets liever dan rammen op de pedalen tot hij sterretjes zag. Jakobs kwalificeerde zich samen met Erik Breukink, Maarten Ducrot en Jos Alberts in twee wedstrijden voor Los Angeles. ,,In Kopenhagen en Berlijn reden we alle andere landen naar huis. De Russen en de Oost-Duitsers waren grote concurrenten, maar die trokken zich kort voor de Spelen terug vanwege het boycot. Ik zei nog tegen Breukink: Nou, dan komt dat goud wel erg dichtbij.”

Super-futuristisch
Maar er deed zich intussen een ontwikkeling in het wielrennen voor die de medaillekansen van het team deed slinken: de komst van de aerodynamische fietsen, een half jaar voor de Spelen. “De KNWU wilde toen niet investeren en daarom konden wij niet anders dan op de ouderwetse racefietsen starten.’’ Jakobs, een man met het hart op de tong, slikt. ,,Weet je, het doet nog zeer’’, erkent hij, alvorens de afloop te onthullen. ,,We eindigden als vierde op acht seconden van het brons en elf van het zilver. Alleen de Italianen, die met super-futuristische fietsen waren verschenen, klopten ons met minuten verschil. Hadden wij ook betere spullen gekregen, dan was goud geheid haalbaar geweest. Nu heb ik een olympisch diplomaatje. Een diploma?! Welke dromedaris heeft dat bedacht, zeg? Het is goud, zilver, brons, en verder niets dat telt. Tenminste, dat vind ik.’’

Rock ’n roll
Een pijnlijke ervaring of niet, Gert ratelt alweer verder, over de aangename zijden van het avontuur in de VS: “De bezoekjes aan Hollywood en Beverly Hills, alles was even indrukwekkend.” Lachend: ,,Het fietsen verpestte het even, maar omdat we al vroeg aan de beurt waren, konden we erna volop van alle privileges genieten. Ik zag Florence Griffith, de Amerikaanse sprintkampioene, in het wild lopen door het atletendorp. Of Carl Lewis. Dat was pure rock ’n roll voor me. Achteraf denk ik nog weleens: ik had met al die sterren natuurlijk op de foto moeten gaan. Ik was echter een pikkie van nog geen twintig en keek enorm op tegen die mensen. Dat waren een soort Rolling Stones voor me.’’

OranjePeloton.nl

Reageren? Laat hieronder uw bericht achter!