Dag Gert en Tischa,
Nogmaals dank voor de ontvangen foto’s en filmpjes van afgelopen zondag. Vanuit Gert ook nog de vraag gekregen om een berichtje te schrijven over deze dag, het ontstaan ervan en hoe wij het beleefd hebben. Dat doe ik uiteraard graag.
Met veel plezier kijken wij terug op zondag 6 mei 2018. De dag waarop we met een select gezelschap in een zonovergoten Limburg een fietsclinic met Gert Jakobs hebben mogen beleven. Met mijn vader Arie, zijn goede vriend Winfried, en mijn broer Dirk.
Aanleiding voor deze dag? Arie heeft in december 2017 na ruim 30 jaar zijn huisartsenpraktijk in Goirle overgedragen. Bij deze afsluiting van een bijzondere periode, hoort een bijzonder cadeau vonden mijn broer en ik. Iets met wielrennen, onze gezamenlijke hobby? En zouden we die bekende wielrenner die ooit in de praktijk is geweest niet kunnen benaderen? Zo gezegd, zo gedaan. Een fantastische videoboodschap van Gert Jakobs erbij, en de verrassing was compleet.
Zondag 6 mei was dus de dag daar. Gezellig aftrappen met een bakje koffie in Valkenburg, een leuke introductie bij de ploegleiderswagen met meteen al de eerste smeuïge verhalen van Gert uit de oude doos, met boven ons een felle zon en een strakblauwe lucht. Dit wordt een heel mooi dagje!
Vervolgens in het wiel van Gert richting de eerste col van de dag, de Geulhemmerberg. Keurig uit de wind gehouden, zo moet Jean-Paul van Poppel zich dus altijd gevoeld hebben? En terwijl we verder gingen over mythische beklimmingen als Bemelerberg, Loorberg en Camerig, kregen we tips over de ideale cadans tijdens het klimmen en een aerodynamische houding in de afdeling, en daarnaast inzicht in wat het variërende landschap kan beteken op het koersverloop bij de profs. Erg leuk om mee te nemen bij een volgende keer dat wij de coureurs op TV voorbij zien flitsen.
Wat niet onvermeld mag blijven was de prima verzorgde ravitaillering. Tischa stond op de juiste momenten klaar om ons te voorzien van dorstlessers en de broodnodige calorieën. Van groot belang om een zware finale succesvol af te ronden. En zwaar was de finale zeker. De klimmetjes volgden in hoger tempo, en de stijgingspercentages werden angstaanjagender. Er was maar één mogelijkheid: Volle bak koersen, met het hol open, en vooral “derrrannn!”
De voldoening was dan ook groot op de top van de Cauberg, missie volbracht. Om vervolgens op het terras in Valkenburg onder het genot van een hapje en drankje nog na te genieten en mooie wielerverhalen uit te wisselen.
Gert, Tischa, dank voor deze bijzondere beleving. Doen jullie goed! Voor ons een dag om in te lijsten. #derrrannn
Tot ziens op de fiets!
Groeten,
Chris, Dirk, Arie, Winfried
