Blue Monday, deprimaandag, dat is het vandaag.
De goede voornemens zijn mislukt, we zitten aan huis gekluisterd, de avondklok hangt als het zwaard van Damocles boven onze hoofden, het is vroeg donker, en de zomer is nog mijlenver weg.
Zwarte maandag, nergens zin in hebben, het liefst wordt je nooit meer wakker, neerslachtig, kijk je met holle ogen door je slaapkamerraam.
Treurig, en verdrietig strompel je naar de
Douche, om vervolgens half aangekleed, je bed weer in te duiken, om er never nooit meer uit te komen.
We willen allemaal de beste zijn, het wordt van ons verwacht, sterker nog, het MOET.
In de Tour de France heb je géén tijd voor doemdenken, gezuurpruim, en zwartkijkerij.
Doortrapppen, om dat leeggezogen kadaver over de finish te krijgen.
Wanneer het nu echt lastig werd, dan toverde ik een glimlach rond mijn mond, die lach werd het licht van mijn gezicht, de verkoeling van mijn hoofd, en het verwarmde mijn hart.
Zo bracht ik ook, de zon in de gemoedstoestand van anderen.
Zo soms, is het gewoon beter, om even naar buiten te gaan, de frisse lucht op te snuiven, en de grijze massa in je kop leeg te maken.
Herinner jezelf er nu eens aan, wat nu echt belangrijk is.
Realiseer je nu maar eens heel goed, dat er mensen zijn, die hun baan zijn kwijt geraakt, nauwelijks te vreten op hun bordje hebben, en zo ziek zijn dat ze het einde van het jaar niet halen.
Happy Monday.
#derrrannn