Ik was, en ben nog steeds ontzettend bang voor honden.
In de regel ga ik die dan ook uit de weg.
Als wielrenner had ik er ook niet zo heel erg veel last van, of toch wel ?
In de voorbereiding op de Tour de France van 1988, daar waar wij zes etappes wonnen, ben ik bezig met een lange duurtraining van 238 kilometer.
Ik geef vollen bak op een verlaten boerenlandweggetje.
Zie ik opeens, in de verte, twee rottweilers op het erf van een grote boerderij staan.
Ik schrok me het apenzuur, werd Spaans benauwd, kreeg kiekenvel over het gehele lijf.
Mijn adem stokte.
Ik dacht, het wordt doorfietsen, of omdraaien, hee Jakobs kom op man, je bent een grote stoere vent.
Niet zeiken, deurtrapppnnn.
Hoe dichter ik bij die boerderij kwam, hoe groter die honden werden, ik kon het bulderende geblaf zelfs horen.
Ik dacht géén gezeik weg weezzznnn omdraaien.
Precies op dat moment zetten die honden het ook op een rennen, ik dacht shit, dat komt helemaal never nooit niet meer goed.
Krom gebogen over het stuur, en met alles wat ik in me had, perste ik alle kracht, wat er in die verzuurde poten zat eruit.
En toch kwamen ze dichterbij.
Woef woef woef woef woef, woef.
Ik scheet in mijn broek van angst.
Boerderij rechts van de weg, ik stuur razendsnel het erf op.
hoppaaa, rug tegen de muur.
Fiets ervoor, ik dacht nu zullen die honden toch wel opzouten.
Wat denk je ?
Ik heb er een week gestaan.
#derrrannn

Bauke Mollema jij won een fantastische mooie etappe, in de afgelopen magische Tour de France.
Mollemalend reed jij snoeihard naar de finish, in jou eigen zo karakteristieke style.
Schokschouderend, met de mond wagenwijd open, het snot annn de lippe, stoempend op de pedalen als een opgevoerde TGV ging je vooruit.
Ik zie je zwoegen en lijden, zittend op de bank schreeuw ik je vooruit, Go Bauke Go Jonguhhh, rijen, rijen, zwetend lijd ik met je mee.
Bauke als jij wint, doe jij dat altijd op een manier, die in ons geheugen gegrift zal blijven staan.
Jij rijdt ook zonder computer, voor het gemak, heb jij die in je achterzak van je koerstrui geflikkerd.
Wars van wetenschap, ram jij het asfalt uit de straat.
Bauke Mollema, het no nonsense karaktermens, waar je als koersliefhebber zo van houdt, een krijger, een soldaat, en de man die morgen voor ons de gouden medaille gaat winnen.
De Olympische wegrace is voor jou gemaakt, in de afdaling van de Mikuni pass zal jij er op zijn mollemaaasss tussenuit muizen.
In 2016 won jij een week na de Tour de France, Clásica SAN Sebastian, en met de verschroeiende hitte kan je ook al goed omgaan.
Jullie hebben een gouden team, Dumoulin hij lacht weer van oor tot oor, en zijn beentjes zijn ook weer tip top in orde.
En met Kelderman, van Baarle en Havik heb je machtige mannen in je team, om deze gouden missie te klaren.
Mannen, klasbakken van hors categorie.
SUCCES als kanonskogels blazen jullie het gehele peloton omver.

In mijn werk krijg ik veel te maken met de termen, circulaire economie, CO2 Neutraal, en Duurzaamheid.
Dat betekent, dat men in de aanbestedingen en tenders, innovatieve Producten en diensten mee moet schrijven, alléén op die manier ga je de gouden medaille behalen.
In 1984 heb ik deelgenomen aan de Olympische spelen in Los Angeles, 100 kilometer ploegentijdrit, Breukink, Ducrot, Alberts, en Jakobs waren jaren klaar gestoomd, voor maar één doel GOUD.
Wij waren de besten van de wereld, overal waar wij een 100 kilometer ploegentijdrit reden, bibberde de concurrentie, en reden wij het asfalt uit de straat.
Goud, Goud, Goud spookte het maar door mijn kop.
In 1984 is ook de tijdritfiets geïnnoveerd, kennen jullie dat, aerodynamisch fiets, dichte wielen, tijdritstuur, aerohelm.
Met zo een fiets kon je enorme tijdwinst behalen in die Olympische ploegentijdrit.
Wij moesten koste wat kost zo een fiets, GOUD.
Nederland verzuimde te investeren, en ze geloofden er ook helemaal niet in, maar wij wel.
Alle deelnemende landen in LA hadden een tijdritfiets, zelfs de coureurs uit IJsland en Zimbabwe reden aerodynamisch rond.
Wij niet,!!! We worden 4de op acht seconden van brons, elf van zilver, en minuten van Goud.
Zo een aerodynamische fiets scheelt minuten, nu heb ik wel een diploma, en een mooi verhaal, maar géén goud.
Ik heb maar één doel met TSNED de gouden medaille ophalen.
#derrrannn

Blue Monday, deprimaandag, dat is het vandaag.
De goede voornemens zijn mislukt, we zitten aan huis gekluisterd, de avondklok hangt als het zwaard van Damocles boven onze hoofden, het is vroeg donker, en de zomer is nog mijlenver weg.
Zwarte maandag, nergens zin in hebben, het liefst wordt je nooit meer wakker, neerslachtig, kijk je met holle ogen door je slaapkamerraam.
Treurig, en verdrietig strompel je naar de
Douche, om vervolgens half aangekleed, je bed weer in te duiken, om er never nooit meer uit te komen.
We willen allemaal de beste zijn, het wordt van ons verwacht, sterker nog, het MOET.
In de Tour de France heb je géén tijd voor doemdenken, gezuurpruim, en zwartkijkerij.
Doortrapppen, om dat leeggezogen kadaver over de finish te krijgen.
Wanneer het nu echt lastig werd, dan toverde ik een glimlach rond mijn mond, die lach werd het licht van mijn gezicht, de verkoeling van mijn hoofd, en het verwarmde mijn hart.
Zo bracht ik ook, de zon in de gemoedstoestand van anderen.
Zo soms, is het gewoon beter, om even naar buiten te gaan, de frisse lucht op te snuiven, en de grijze massa in je kop leeg te maken.
Herinner jezelf er nu eens aan, wat nu echt belangrijk is.
Realiseer je nu maar eens heel goed, dat er mensen zijn, die hun baan zijn kwijt geraakt, nauwelijks te vreten op hun bordje hebben, en zo ziek zijn dat ze het einde van het jaar niet halen.
Happy Monday.
#derrrannn

Open sollicitatie. “Het glas is bij mij nog half vol, maar ik drink liever uit een glas dat groter is.” #derrrannn

W.KApotheek wegwedstrijd mannen.

W.K. Apotheek tijdrit mannen